Βασιλιάδες και Βασίλισσες στους πύργους τους, άλογα, αξιωματικοί και στρατιώτες επισκέφθηκαν το ΚΔΑΠ Ονειροπλαστείο! Τα παιδιά πλαισιωμένα από εξειδικευμένους δασκάλους αλλά και από ανθρώπους που αγαπούν το Σκάκι ανακαλύπτουν τη μαγεία πίσω από κάθε πιόνι.

Το Σκάκι άλλωστε έχει αποτελέσει ένα από τα πιο δημοφιλή επιτραπέζια παιχνίδια στρατηγικής, που άλλοτε έχει περιγραφεί ως τέχνη και άλλοτε ως επιστήμη.

Ενώ η παιδαγωγική επιστήμη προσπαθεί τις τελευταίες δεκαετίες να βρει τα εργαλεία που στοχεύουν στην καλλιέργεια του κριτικού πνεύματος, το Σκάκι το έχει κατορθώσει απλά μέσα από παιγνιώδη τρόπο.

Η φύση του παιχνιδιού είναι τέτοια που το παιδί αναπτύσσει τις ικανότητές του να αναλύει καταστάσεις και να λαμβάνει αποφάσεις. Η εξάσκησή του αυτή θα το οδηγήσει στη λήψη αποφάσεων χωρίς τη συμβουλή κάποιου μεγαλύτερου, γεγονός που ενισχύει την αυτοεικόνα του. Έχει αποδειχθεί πως μέσω του Σκακιού, τα παιδιά καλλιεργούν στοιχεία του χαρακτήρα τους όπως: η επιμονή, η υπομονή, η μαχητικότητα, η μνήμη, η αυτοσυγκέντρωση, η πλήρης ανάληψη ευθυνών, η αποδοχή αξιοκρατικών κριτηρίων και η άμιλλα καθώς και η παντελής απουσία της τύχης συμβάλλει στην καλλιέργεια του ‘ευ αγωνίζεσθαι’ .

Ουσιαστικά μια παρτίδα Σκάκι αποτελεί ένα μέσο αυτο-ρύθμισης γι΄ αυτό και πολλοί χαρακτηρίζουν το Σκάκι σαν μια αλληγορία για τη ζωή: αναποδιές στις οποίες πρέπει να ανταπεξέλθουμε, αποφάσεις που καλούμαστε να πάρουμε, απογοητεύσεις που θα νιώσουμε, επιλογές που θα κάνουμε, επίθεση ή υποχώρηση, τακτική ή στρατηγική.

Στο Σκάκι μαθαίνουμε να στηριζόμαστε αποκλειστικά στις δικές μας δυνάμεις. Η παντελής έλλειψη τύχης μας υποχρεώνει σε μια πορεία αυτογνωσίας και συνεχούς αυτοβελτίωσης, που τις περισσότερες φορές δεν γίνεται συνειδητά. Στα πρώτα βήματα εκμάθησης του Σκακιού, το παιδί, έχει όλη την ελευθερία να κάνει λάθη, να παίζει τα κομμάτια σε λάθος τετράγωνα που ‘’τρώγονται’’, δίχως να προβληματιστεί ιδιαίτερα. Κομβικό σημείο θεωρείται η στιγμή του βασιλιά. Οι απαγορεύσεις στην κίνησή του (ο βασιλιάς δεν τρώγεται), δημιουργούν τα πρώτα σκιρτήματα και τελικά την πρώτη σημαντική απόφαση που καλείται να λάβει το παιδί. Να συνεχίσω το σκάκι; Η αλήθεια είναι ότι τα περισσότερα παιδιά σταματούν σ’ αυτό ακριβώς το σημείο, αφού δεν μπορούν να αποδεχθούν τους κανόνες του παιχνιδιού. Δεν μπορούν να βρουν δικαιολογίες για την ήττα τους, αλλά ούτε και να ζητήσουν βοήθεια. Αυτό τους οδηγεί σιγά – σιγά στη μονόδρομη απόφαση ‘’μαθαίνω να χάνω ή σταματάω το σκάκι’’, αναφέρει ο κ.Γιουβαντσιούδης.

Συνοψίζοντας αναφέρουμε πως οι περισσότεροι άνθρωποι αφελώς θεωρούν ότι όποιο παιδί είναι καλό στο σκάκι, είναι και μια διάνοια. Αντιθέτως οι ικανότητες που διέπουν έναν άριστο σκακιστή είναι επίκτητες και διδακτές σε όλους.

Η ενασχόληση με το Σκάκι είναι ευεργετική όχι μόνο για τους διανοητικά προικισμένους αλλά και για άτομα με μαθησιακές ιδιαιτερότητες, όπως δυσλεξία και υπερκινητικότητα. Η τακτική εξάσκηση στο Σκάκι μπορεί να οδηγήσει σε ορατή βελτίωση στο σχολείο αλλά και στην κοινωνική ζωή του παιδιού γενικότερα.

Ας το δεχτούμε λοιπόν στην καθημερινότητά μας, προσφέροντας το μεγαλύτερο δώρο μάθησης στο παιδί μας.